Wieczną radość racz im dać Panie.

         Od kilku lat mam taki zwyczaj, że robię wieńce i wiązanki  na te wyjątkowe święta sama. I w tym roku też tak było, trochę jednak na mniejszą skalę bo ograniczyłam tworzenie  do najbliższych mi osób - grobu moich dziadków i taty. Myślę, że gdy to  robię daje im cząstkę siebie, pamiętam o nich w szczególny sposób. Zastanawia mnie także jaką ewolucję w ostatnich latach  przeszło zdobienie grobów....na cmentarzach po prostu przepych. Prześcigamy się w bogatych wiązankach, ilości zniczy. Wiem na pewno, że to tylko zewnętrzny przejaw naszej pamięci....a nie o to chyba chodzi. Mam takie przekonanie, że nasi zmarli bardzo potrzebują od nas tylko i aż modlitwy i o tym pamiętajmy nie tylko  dzisiaj w Dzień Zaduszny, ale przy codziennej modlitwie.

 Wianek z mchu, krzyż zrobiłam z bambusa i ozdobiłam  żywym bluszczem,

sztucznymi kwiatami i dodatkami  z suszu. Cały wianek oplotłam bordową organzą, z którą pięknie komponowały się położone na grobie bordowe chryzantemy w doniczce.

  

Od zawsze darzę szczególną estymą cmentarze ponieważ jest w nich spokój i coś jeszcze...co trudno ubrać w słowa. Przypominają  o tym, że jesteśmy tu tylko na chwile...i o tym, że śmierć jest wpisana w życie jako początek, a nie koniec.

Kiedyś usłyszałam podczas rozmowy  "bo widzisz wierzącym jest łatwiej...". Myślę, że to prawda i dlatego warto tu na ziemi starać się być lepszym człowiekiem, aby zasłużyć na wieczną radość w niebie.