Zeszyt nadszarpnięty zębem czasu...

         Znalazłam w domu nowy 96 kartkowy zeszyt!       Wow, wielka mi sensacja... A no sensacja, bo ten "nowy" zeszyt ma z 20 lat, jest zupełnie nie zapisany z lekko pożółkłymi kartkami.   Plany co do niego były chyba humanistyczne, bo na okładce było napisane "j.polski".  Ze szkoły, z tego co pamiętam, w trakcie zakładania zeszytu  mnie nie wyrzucili, więc prawdopodobnie jakimś innym trafem zaczęłam  ów brulion i nie skończyłam. A w ogóle to uwielbiałam "zaczynać" nowe zeszyty,  takie dziewicze z nową szansą...

        Chyba jestem sentymentalna....a zeszyt dostanie  Bartek. Mój syn uwielbia słuchać historii sprzed wielu, wielu lat...często się pyta jak to z nami (rodzicami) było w dzieciństwie, jego przeszłość też jest dla niego bardzo interesująca. Mogę opowiadać godzinami  jak to dzieckiem będąc w kołysce robił to albo tamto....choć, co tu dużo opowiadać głównie ryczał (a ja chodząc z nim na rękach od ściany do ściany zastanawiałam się gdzie tu ta radość macierzyństwa, o której tyle mówią!!!) na szczęście po pół roku kolki minęły i  w sposób znaczący z tego wyrósł :)   A teraz już możemy poważnie razem konwersować i z prozy życia  pożyczać od siebie  skarpetki!

Szkoda więc żeby takie cacko dalej się marnowało. I jego drugie życie wygląda tak:

Użyłam papieru z GP i ożeniłam je z mapką ILS

Ze względu na mojego Potomka

i jego męską naturę trochę znitowałam,

a z powodu wydania przez niego 

zakazu używania wstążek zastosowałam sznurek.